Gisteren was de herdenking van de bevrijding door het Sovjet-leger op 27 januari 1945 van Auschwitz. Zonder de nog in leven zijnde bevrijders of hun vertegenwoordigers maar wel met de baas van het nieuwe en ook met steun vanuit Nederland in het zadel geholpen nazi-regime in Kiev, Porochenko. Wie er ook was: de dochter van iemand die van een net zo mensen verachtend regime deel uitmaakte als het regime dat Auschwitz bedacht, plande, bouwde en in bedrijf hield als een industrie des doods. Ook haar man was er. Een paar dagen voor de herdenking bewees hij de laatste eer aan een overleden mensen verachtende barbaar die gezeten op een grote olie-bel mensen zweepslagen gaf, stokslagen toediende, mensen opsloot in martelkamers wier enige ‘misdaad’ was dat ze mensen wilden zijn en… mensen onthoofdde en ophing. Praktijken die onverminderd doorgaan en stevig gesubsidieerd worden met elke druppel benzine die de PVV-tokkies in hun aftandse wrakken verstoken. Aan het praten over de mensen verachtende praktijken die gebezigd worden door de erfgenamen van de recent overledene…daar kwam men nou even niet aan toe. Kennelijk waren er belangrijkere zaken te bespreken. Dan was er de premier die ooit over een bende wannabe massamoordenaars en etnisch zuiveraars de idee verkondigde dat het een hele normale partij met hele normale standpunten is met wie het heel prettig is samen te werken. Tenminste, tot het moment dat die nazi’s en niet hij die hele prettige samenwerking voor gezien houden. Een premier die het in de zomer van 2011 toen een ‘islamcriticus’ in Noorwegen het blijkbaar historisch noodzakelijk vond bijna zeventig jonge mensen dood te schieten kennelijk te druk had met dansen en in de boot van zijn vriend en wannabe terrorist Jort Kelder rond te varen in plaats van een geschokte en gespleten natie toe te spreken met […]
↧